HABITANDO SOMBRAS
Doce lustros ya, de vida.
Mil tropiezos y caídas.
Siete muertes, siete vidas,
mil llegadas y partidas.
Una pedrada en la mano
por defender a un amigo.
Una pedrada en la frente
por mirar al cielo, inerme.
Risas y abrazos furtivos
tras una valla escondido.
Inocente gratitud
ante un mordisco lascivo.
Mil pendones ondeando
en mi horizonte de niño.
Cien razones, que no amores,
cruzándose en mi destino.
Colección de corazones,
de amapolas y de sinos.
Ilusiones, desamores,
sinsabores, desperdicios.
Durmiendo con mi enemigo,
habitando sombras vivo.
* * *
Fernando Cravioto
23/03/2018
Esta página web ha sido creada con Jimdo. ¡Regístrate ahora gratis en https://es.jimdo.com!
Fernando Cravioto (martes, 30 octubre 2018 10:23)
Me ha encantado que te encante, Teresa. La Poesía Violeta vibra en ti. Gracias!
Teresa Jiménez (martes, 30 octubre 2018 08:29)
¡Me ha encantado este poema! Tengo que leer todo lo que has escrito, poco a poco!