HABITANDO SOMBRAS

 

Doce lustros ya, de vida.

Mil tropiezos y caídas.

Siete muertes, siete vidas,

mil llegadas y partidas.

Una pedrada en la mano

por defender a un amigo.

Una pedrada en la frente

por mirar al cielo, inerme.

Risas y abrazos furtivos

tras una valla escondido.

Inocente gratitud

ante un mordisco lascivo.

Mil pendones ondeando

en mi horizonte de niño.

Cien razones, que no amores,

cruzándose en mi destino.

Colección de corazones,

de amapolas y de sinos.

Ilusiones, desamores,

sinsabores, desperdicios.

Durmiendo con mi enemigo,

habitando sombras vivo.

 

* * *

Fernando Cravioto

23/03/2018

 

 


Comentarios: 2
  • #2

    Fernando Cravioto (martes, 30 octubre 2018 10:23)

    Me ha encantado que te encante, Teresa. La Poesía Violeta vibra en ti. Gracias!

  • #1

    Teresa Jiménez (martes, 30 octubre 2018 08:29)

    ¡Me ha encantado este poema! Tengo que leer todo lo que has escrito, poco a poco!